| تنگناهای فضای مجازی بر ساحت تربیت دینی (اعتقادی، عبادی و اخلاقی) دانش‌آموزان و راهکارهای مواجهه با آن با تأکید بر نظریه انسان عامل |
| کد مقاله : 1061-CNF |
| نویسندگان |
|
امیر مرادی *1، محسن کردلو2، معصومه میرزایی3 1استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه- پردیس شهید صدوقی 2مدرس مدعو دانشگاه فرهنگیان و مدیر مدرسه 3دبیر علوم اجتماعی مدارس کرمانشاه |
| چکیده مقاله |
| گسترش فضای مجازی، علی‌رغم ایجاد فرصت‌هایی، می‌تواند چالش‌هایی را نیز برای تربیت دینی (اعتقادی، عبادی و اخلاقی) ایحاد کند که همین مسأله اهمیت بحث پیرامون آن را ضرورت می‌بخشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تنگناهای فضای مجازی بر تربیت دینی و راهکارهای مواجهه با آن با تأکید بر نظریه انسان عامل است. روش پژوهش حاضر، کیفی و از نوع توصیفی- تحلیلی (تحلیل محتوای کیفی) و استنتاجی است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای- اسنادی است و اسناد مورد تحلیل شامل کتب، پایان-نامه، مقالات و پیشینه مطالعاتی و انجام شده مرتبط در این زمینه است. یافته‌های پژوهش نشان داد؛ تنگناهای فضای مجازی بر تربیت دینی شامل ساختارشکنی، حیازدایی و عادی انگاری روابط افراد نامحرم، کاهش تأثیرپذیری از متولیان تربیت، گسترش دین‌گریزی و دین‌ستیزی و شایعه‌پراکنی و نشر اکاذیب است. بر بنیاد نظریه انسان عامل، راهکارهای مقابله با چالش‌های فضای مجازی در تربیت دینی شامل برقراری آشتی میان تربیت دینی (اعتقادی، عبادی و اخلاقی) با عقلاتیت، تقوای حضور و ارزیابی و در نظر گرفتن عنصر گمان در کار عقل است. در پایان می‌توان نتیجه گرفت؛ جهت کاهش چالش‌های فضای مجازی بر اساس نظریه عاملیت انسانی، بنا نهادن رفتار به سه مبدأ معرفتی، میلی و ارادی برای تبدیل شدن آن به عمل ضروری است. لذا هرگونه تحویل‌گری در این مبادی غیرقابل قبول است، خواه به این نحو باشد که اراده سرانجام با توسل به علل تعیین‌کننده محیطی حذف شود یا تحویل یابد و خواه به این صورت باشد که مبادی معرفتی و میلی به حرکت‌های بدنی تحویل یابد و جنبه‌های التفاتی مبادی مذکور حذف شود. |
| کلیدواژه ها |
| فضای مجازی، ساحت تربیت دینی، تربیت اعتقادی، عبادی و اخلاقی، نظریه انسان عامل. |
| وضعیت: پذیرفته شده |